- Nihan Sivri
Ne okul başarılarım, ne mesleğim... Bana en çok gurur veren şey TEGV’in bir parçası olmak. Beni en çok mutlu eden yer, olumlu bir fark yaratacağına inanan ve elini taşın altına koymaktan çekinmeyen gönüllülerin yanı.
10 yaşımdaydım TEGV’le tanıştığımda. Bana satranç öğreten Adem Abi’nin sevecenliği ve Muna Abla’yla boş tuvalet kağıdı rulosundan kukla yapmaktan aldığım keyif, “Büyüyünce ben de gönüllü olacağım.” dedirtmişti bana. 18 yaşına gelir gelmez gönüllü oldum. Çocukken ve gönüllülüğe ilk başladığımda TEGV kavramım ‘beni mutlu eden bir park’tan ibaretti. İlerleyen zamanlarda çocuklarla yaptığım etkinliklerde çocuklardaki gelişimi gördükçe, yerel eğitmen olup da farklı etkinlik noktalarını keşfettikçe, yüreği sımsıcak gönüllüleri tanıdıkça, TEGV’in profesyonel çalışanlarının gönüllülerden daha büyük bir özveriyle iş yaptığını fark ettikçe; TEGV’le ikinci kez, bu sefer bir sivil toplum kuruluşunun ne anlama geldiğinin farkındalığıyla tanıştım. Şimdi ben 30 yaşındayım, TEGV ise 20. Ömrüm yettiğince TEGV’in gönüllüsü, bağışçısı ve bir iletişim elçisi olarak, beni hala büyüten TEGV’in büyümesine elimden geldiğince katkıda bulunmaya devam edeceğim. Hayalim; “Nihan Abla, büyüyünce ben de gönüllü olacağım.” diyen çocukların büyüdüğünü ve TEGV gönüllüsü olduğunu görebilmek.
Nice 20 Yıllara TEGV, iyi ki seninle büyümüşüm, iyi ki seninle büyüyorum.
